Zelf heb ik geen hond, maar zo nu en dan vind ik het heerlijk om naar "the dog whisperer" te kijken met Cesar Milan. Hoe hij alle honden die op zijn pad komen aan kan, niets is te moeilijk voor hem, hoe goed hij het lichaamstaal spreekt van de honden en zo precies weet waar ze doorheen gaan. Een essentiële methode die hij altijd inzet, bij iedere hond waar hij mee werkt, is zijn roedel honden. De roedel helpt de hond waarmee hij werkt weer op het juiste pad te krijgen en zijn roedel laat hem altijd zien met wat voor een hond hij te maken heeft. Dit vind ik prachtig om te zien!

Dit deed mij denken aan ons mensen en hoe wij niet zonder onze eigen roedel kunnen leven. Ieder mens op aarde heeft wel een soort van roedel. Vandaag had ik het nog met een vriendin over hoe je in een relatie altijd dezelfde kant op moet kijken wil je dat een relatie slaagt. Wanneer je allebei een andere kant op kijkt, groei je ook uit elkaar, zo werkt dat. Wij kiezen onze roedel vaak niet uit, maar in de loop van de jaren is die gevormd en zoals ik dus met mijn vriendin besprak vanmorgen, hervormen wij onze roedel ook weer nadat wij zelf een verandering in ons teweeg brengen. Als je altijd veel hebt gedronken en je vrienden doen dat ook graag, gaat samen stappen, en je beslist dat je wilt stoppen met alcohol drinken, dan is de kans groot dat je niet meer uitgenodigd wordt. Wanneer zoiets gebeurd hervormen wij onze roedel, kijken we wie er tussen past en wie niet meer.

Uiteindelijk hebben wij allemaal onze roedel. Iedereen in mijn roedel heeft iets toe te voegen aan mijn belevenissen van dag op dag en bezit een eigen bron van goud waarmee zij mij vervullen. Of het nou momenten zijn van diepgaande gesprekken, schaterlachen of ondersteuning in het dagelijkse leven. Hun bron van goud vervult mij en mijn bron van goud vervult hun.

Hoe mooi om dit te realiseren!